Om aanspraak te kunnen maken op een IVA-uitkering, moet sprake zijn van volledige én duurzame arbeidsongeschiktheid. Het duurzaamheidsbegrip staat regelmatig ter discussie in rechterlijke uitspraken. Op grond van artikel 4 lid 2 en 3 Wet WIA is sprake van duurzame arbeidsongeschiktheid als sprake is van een medisch stabiele of verslechterende situatie, waarbij op lange termijn een geringe kans op herstel bestaat. Om te beoordelen of sprake is van duurzaamheid, kan de verzekeringsarts gebruik maken van het beoordelingskader 'Beoordeling van de duurzaamheid van arbeidsbeperkingen'. Als de inschatting berust op een (ingezette) medische behandeling, dan moet de verzekeringsarts van het UWV onderbouwen waarom deze behandeling in het specifieke geval van de verzekerde zal leiden tot een verbetering van de belastbaarheid.
Stel: er is sprake van een situatie dat er op basis van re-integratiewerkzaamheden binnen het eerste jaar nog verbetering van de belastbaarheid wordt verwacht, kan dat ook gekwalificeerd worden als een 'medische behandeling'?
Daar gaat het over in de zaak van de Centrale Raad van Beroep van 19 januari 2023 (ECLI:NL:CRVB:2023:111). De verzekerde in deze zaak was werkzaam binnen WSW-verband als productiemedewerker. In 2017 valt verzekerde uit voor dit werk vanwege psychische klachten en kent het UWV aan hem na einde wachttijd een loongerelateerde WGA-uitkering toe op basis van volledige, maar niet duurzame arbeidsongeschiktheid (80-100%). Verzekerde vindt echter dat sprake is van duurzame arbeidsongeschiktheid en gaat in bezwaar & beroep en stelt uiteindelijk hoger beroep in bij de Raad.
Ook in hoger beroep voert de verzekerde aan dat sprake is van duurzame arbeidsongeschiktheid: hij heeft al jaren psychische klachten, die ondanks intensieve behandelingen en medicatie niet zijn verbeterd en een chronisch karakter hebben gekregen. Het UWV stelt zich op het standpunt dat werkzaamheden in WSW-verband juist kunnen bijdragen aan het beter functioneren van verzekerde en dat daarom geen sprake is van duurzaamheid.
Wat vindt de Raad?
De Raad werkt eerst het beoordelingskader voor het vaststellen van de duurzaamheid uit (zie o.a. hiervoor en ECLI:NL:CRVB:2009:BH1896), waarna de Raad tot het oordeel komt dat de conclusie van de verzekeringsarts van het UWV, dat het re-integreren in zijn WSW-werkzaamheden, voor verzekerde zal leiden tot een verbetering van zijn belastbaarheid en dat daarmee een verdere verbetering van de functionele mogelijkheden zal worden bereikt juist is. Sterker nog: het focussen op simpele werkzaamheden die van verzekerde in dit werk worden verwacht, zullen hem juist afleiden van zijn gepieker en hem structuur bieden.
Kortom: ook re-integratiewerkzaamheden kunnen worden gezien als een 'behandeling' in de zin van het beoordelingskader van duurzaamheid van de arbeidsbeperkingen. Immers, ook werken kan leiden tot een verbetering in de belastbaarheid (in sommige gevallen). Dat moet de verzekeringsarts van het UWV natuurlijk wel altijd zorgvuldig en deugdelijk motiveren. In de woorden van de Raad: "In het geval de inschatting van de kans op herstel berust op een (ingezette) medische behandeling, is een onderbouwing vereist die ziet op het mogelijke resultaat daarvan voor de individuele verzekerde."
